Główne płaszczyzny odniesienia w badaniach nad teorią i metodologią kulturoznawstwa stanowią obecnie analizy związane z przekazem kulturowym oraz historią wzajemnych oddziaływań (histoire croisée). W ostatnich latach zyskały one na znaczeniu zarówno w badaniach nad historią stosunków polsko-niemieckich, jak i ogólnie – stosunków między Wschodem a Zachodem. Nie mniej jednak badania naukowe, które w taki właśnie sposób podchodzą do zagadnień poświęconych historii sztuki w kontekście polsko-niemieckim po 1945 roku czy też krytycznie je rozpatrują, ciągle należą do wyjątków.
Relacje polsko-niemieckie w omawianym okresie kształtowane były raczej przez różnice niż powiązania. Jednakże szczególnie na płaszczyźnie kulturowej istniały kontakty, transfer i wzajemna wymiana myśli między Polską a Niemcami Zachodnimi oraz Polską a Niemcami Wschodnimi. Społeczeństwa zresztą mocno wzajemnie do siebie nawiązywały poprzez samą dywergencję. Z tego powodu warto by było stosować pojęcia przekazu i powiązań nie tylko w odniesieniu do procesów zbliżenia, przyswojenia i integracji, lecz rozszerzyć ich użycie na zjawiska oddzielenia, konkurencji i konfrontacji. Przedmiotem badań histoire croisée stałyby się wówczas – oprócz powiązań w sensie pozytywnym – również próby „rozplątania”, jak i ustalenia przyczyn i wyjaśnienia zaistniałych rozbieżności.
Warsztaty mają dać możliwość kontaktu naukowcom, którzy zajmują się wspomnianymi zagadnieniami w ramach historii sztuki w kontekście polsko-niemieckim. Referaty mogą dotyczyć tematów związanych z tworzeniem, percepcją i przekazem sztuki, z architekturą i urbanistyką, ale i z piśmiennictwem z zakresu historii sztuki poświęconym złożonym stosunkom między Polską a Niemcami. Z drugiej strony zaistnieje możliwość, aby zająć się niejednokrotnie zapomnianą bądź zmarginalizowaną kwestią konstruktywnej wymiany i transferu kulturowego (m.in. wspólne projekty wystaw i współpraca w dziedzinie ochrony zabytków).
Tekst Call for Papers znajdują Państwo tutaj.
