20. - 22. 11. 2009, początek godz. 9.30
sala konferencyjna, III. piętro
Niemiecki Instytut Historyczny
Aleje Ujazdowskie 39
Warszawa
Program konferencji - PDF
Konferencja polemizuje z szeroko dotychczas (szczególnie na Zachodzie) rozpowszechnioną tezą, że II wojna światowa nabrała cech wojny totalnej –Vernichtungskrieg - dopiero w momencie wkroczenia wojsk niemieckich do Związku Sowieckiego w czerwcu 1941. W rzeczywistości już niemiecki atak na Polskę we wrześniu 1939 stanowił wstęp do ludobójstwa: Einsatzgruppen policji bezpieczeństwa, oraz jednostki Wehrmachtu mordowały tysiące polskiej i żydowskiej ludności cywilnej, oraz jeńców wojennych. Długoletnia okupacja niemiecka i sowiecka spowodowały radykalną zmianę warunków życia miejscowej ludności. Przemoc w formie deportacji, czystek etnicznych i masowych mordów stała się codziennością.
Te wydarzenia przeczą innej szeroko rozpowszechnionej tezie, według której niemiecka inwazja na Polskę- „Polenfeldzug”- była „czystą wojną”, w której Wehrmacht nie mordował cywilów, a polskich żołnierzy zabijał tylko w walce zbrojnej. Do tej pory zbrodnie wojenne były (zwłaszcza w historiografii zachodniej) przypisywane przede wszystkim „diabolicznemu" SS.
Na wschodnich i zachodnich terenach II. Rzeczypospolitej reżim niemiecki i sowiecki miał do czynienia z ludnością, która była wyraźnie zróżnicowana pod względem etnicznym, kulturowym i religijnym. W Polsce centralnej, w Wielkopolsce i znacznych częściach Pomorza Polacy stanowili około 90 procent mieszkańców. Władze okupacyjne determinowaly rozmiar terroru państwowego według podziału na narodowości i klasy społeczne, wykorzystywały istniejące już konflikty pomiędzy tymi grupami do tworzenia nowych konfliktów. W rezultacie życie codzienne ludności w okupowanej Polsce było zdominowane przez przemoc i przez strach przed przemocą. Konspiracja i ruch oporu oraz walka zbrojna (powstania w Warszawie 1943 i 1944) miały coraz więcej zwolenników.
Tematy od lat budzące kontrowersje w historiografii zachodniej i wschodniej – powstanie w getcie, oraz Powstanie Warszawskie będą analizowali m.in. tak wybitni referenci jak Sara Bender (Haifa), Andrzej K. Kunert (Warszawa), Dieter Pohl (Monachium), Timothy S. Snyder (Yale)
Konferencja bada całościowo dzień powszedni ludności dotkniętej przez przemoc obu okupantów. Szczególnej analizie poddane będą cele polityki Trzeciej Rzeszy i Związku Sowieckiego, struktury przemocy, konflikty etniczne, doświadczenia życia codziennego w okupowanych miastach (na wybranych przykładach) oraz struktury ruchu oporu.
PROGRAM KONFERENCJI W ZAŁĄCZNIKU
Wszystkie wykłady i dyskusje będą tłumaczone symultanicznie (angielski-niemiecki-polski)
Prosimy o potwierdzenie udziału telefonicznie – (22) 525 83 00 lub pocztą elektroniczną dhi(at)dhi.waw.pl do 19.11.2009
Dalszych informacji udziela: Kasia Shannon, shannon(at)dhi.waw.pl , (22) 525 83 00
