Warsztaty na temat perspektyw historii „prostytucji” w Europie Środkowo-Wschodniej

Od 15 do 17 lutego 2018 badacze i badaczki z ośmiu krajów spotkali się w Willi Lanna w Pradze na warsztatach „Perspektywy historii «Prostytucji» w Europie Środkowo-Wschodniej”. Impreza organizowana była przez NIH w Warszawie we współpracy z Wydziałem Filozofii Akademii Nauk Republiki Czeskiej, a także w ścisłej kooperacji ze Steffi Brüning (Uniwersytet w Rostocku) oraz Sonją Dolinsek (Uniwersytet w Erfurcie).
We wprowadzeniu Magdalena Saryusz-Wolska (NIH Warszawa / Uniwersytet Łódzki) podkreśliła, że ideą organizatorów jest namysł nad metodycznymi aspektami historii prostytucji. Referaty uczestników i uczestniczek obejmowały jednak nie tylko zagadnienia metodyczno-koncepcyjne, ale także analizy badań empirycznych. Wiele wystąpień dotyczyło pojęcia „prostytucji”, jego definicji i odpowiednich kategorii do historycznego ujęcia tego zjawiska. Ujawniła się w nich płynność granic między wyobrażeniami o niemoralnej kobiecej seksualności, profesjonalnymi usługami seksualnymi oraz różnymi formami przemocy seksualnej. Niezbędna jest zatem wielowarstwowa analiza historycznego przedmiotu „prostytucji”.
Wykłady i dyskusje krążyły wokół prawnego i państwowego podejścia do prostytucji i prostytutek. Omawiano w szczególności lokalne konteksty i praktyki państwowej reglamentacji prostytucji, rozpowszechnione w XIX wieku. W ciągu XX wieku reglamentacja została w wielu miejscach oficjalnie zlikwidowana i zastąpiona – przede wszystkim w krajach socjalistycznych – podejściem „abolicjonistycznym”, które jednak było niemniej represyjne. Polityczne aspekty regulacji „prostytucji” przedstawione zostały także w wykładzie (keynote) byłej pracownicy NIH w Warszawie, Maren Röger – obecnie profesorki na Uniwersytecie w Augsburgu.
Drugi wątek dotyczył przestrzeni działania i aktorów. W spektrum uwagi znalazły się tu głosy i świadectwa pochodzące od prostytutek, ale także klientów i osób, które zajmowały się ich kontrolą. Trzeci punkt ciężkości leżał zaś na produkcji wiedzy związanej z prostytucją oraz – badanym empirycznie – pytaniem o konstrukcję obrazu „prostytutki” w polityce, wymiarze sprawiedliwości i dyskursie eksperckim. W tym kontekście można było dostrzec, że patologizacja (kobiecej) prostytucji często przebiega równolegle do patologizacji męskiej homoseksualności i męskiej prostytucji kierowanej do mężczyzn.
Publikacja wystąpień planowana jest na rok 2019/2020.