Od 1 kwietnia 2024 roku Niemieckim Instytutem Historycznym (NIH) w Warszawie kieruje socjolożka i kulturoznawczyni prof. Magdalena Saryusz-Wolska. Na stanowisku dyrektora zastąpiła prof. Miloša Řezníka, który po dziesięciu latach sprawowania tej funkcji powraca na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu w Chemnitz.
Magdalena Saryusz-Wolska, urodzona w 1980 roku w Łodzi, jest profesorem dyscyplinie nauki o kulturze i religii. Studiowała kulturoznawstwo i socjologię na uniwersytetach w Łodzi, Gießen i Moguncji. W 2008 roku doktoryzowała się na Uniwersytecie Łódzkim na temat „Pamięć miasta. Filmowe i literackie reprezentacje przestrzeni miejskich na tle teorii pamięci zbiorowej”. Następnie pracowała na stanowisku adiunkta w Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 2010–2015 koordynowała w Centrum Badań Historycznych Polskiej Akademii Nauk w Berlinie projekt „Modi memorandi. Leksykon kultury pamięci”. Od 2015 roku była pracowniczką naukową NIH w Warszawie w zespole badawczym „Funkcjonalność historii w późnej nowoczesności”, a w roku 2016 habilitowała się na Uniwersytecie Warszawskim na temat „Ikony normalizacji. Kultury wizualne Niemiec 1945–1949”.
Magdalena Saryusz-Wolska jest autorką licznych publikacji poświęconych pamięci zbiorowej, dziejom polskiego i niemieckiego kina oraz recepcji filmów historycznych i kultury wizualnej. Do jej najnowszych publikacji należą monografia Microhistories of Memory. Remediating the Holocaust by Bullets in Postwar West Germany (Berghahn, New York 2022) oraz artykuły w „Memory Studies”, „The Public Historian” i „The German Studies Review”. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na polskiej i niemieckiej kulturze pamięci, studiach nad recepcją oraz na dziejach filmu i mediów po 1945 roku.
Niemiecki Instytut Historyczny w Warszawie, wraz z dwiema filiami w Pradze i Wilnie prowadzi innowacyjne, tematycznie i chronologicznie szeroko zakrojone badania podstawowe na temat historii Polski i stosunków polsko-niemieckich w kontekście międzynarodowym. Od 2022 roku realizuje inicjatywę „Perspektywa badawcza Ukraina” adresowaną do badaczek i badaczy z Ukrainy, którzy byli zmuszeni opuścić kraj. Instytut jest częścią Fundacji im. Maxa Webera – Niemieckie Instytuty Humanistyczne za Granicą.
Fundacja im. Maxa Webera – Niemieckie Instytuty Humanistyczne za Granicą wspiera badania naukowe ze szczególnym uwzględnieniem historii, kulturoznawstwa, nauk ekonomicznych i społecznych w wybranych krajach, służąc w ten sposób wzajemnemu porozumieniu. Utrzymuje jedenaście instytutów na całym świecie, a także inne zespoły badawcze i biura. Dzięki bezpośredniemu dostępowi do źródeł i materiałów oraz wykorzystaniu zróżnicowanych perspektyw i podejść Fundacja zapewnia optymalne warunki dla transgranicznych badań humanistycznych i społecznych, realizowanych na najwyższym poziomie. Fundacja jest finansowana ze środków Federalnego Ministerstwa Edukacji i Badań Naukowych.
