W XI i XII wieku w regionie Morza Bałtyckiego doszło do przekształcenia się gospodarki opartej na łupie i handlu dalekosiężnym, typowej dla epoki Wikingów, w struktury organizacyjne silniej zakorzenione w regionie i sprzyjające wymianie towarami masowymi. Równocześnie rozpoczęto intensywniejsze niż wcześniej bicie monet na tym obszarze. Prowadzi to do szeregu pytań: czy ten rozwój był konsekwencją procesów gospodarczych lub potrzeb fiskalnych? Które sektory gospodarki i które warstwy społeczne zostały skomercjalizowane? Gdzie i do jakiego stopnia można mówić o integracji rynkowej? I wreszcie, czy monetyzacja przebiegała liniowo, czy też charakteryzowała się zakłóceniami społecznymi, politycznymi i gospodarczymi? Tymi zagadnieniami, w szerokim geograficznym i chronologicznym ujęciu zajmą się badacze z Niemiec, Polski, Szwecji, Danii i Czech.
