Wykład wtorkowy Jaschy Nemtsova: Ruch narodowy i tożsamość transkulturowa w twórczości żydowskich kompozytorów

Nakreślił w nim próby utworzenia żydowskiej szkoły narodowej w muzyce poważnej, podejmowane w społeczeństwach europejskich. Na przykładzie różnych kompozytorów, takich jak Joseph Achron i Aleksandr Wieprik, pokazał, jak ściśle powiązane było żydowskie życie muzyczne Berlina, Warszawy i Petersburga aż do wybuchu pierwszej wojny światowej. Na początku XX w. żydowscy kompozytorzy we wszystkich metropoliach muzycznych Europy Środkowej i Wschodniej odkryli pieśni ludowe w języku jidysz, zbierali je i przenosili we współczesny, niereligijny kontekst. Poszukiwanie muzycznego stylu narodowego na wzór europejskich narodowych szkół kompozytorów, które jednocześnie stanowiło wyraz poszukiwania świeckiego rozumienia judaizmu, prawie całkowicie zaginęło w okresie Holocaustu: „Publiczność została zamordowana, sceny zniszczone, a wielu kompozytorów zginęło,” mówił Nemtsov. Zwrócił jednak również uwagę, że po drugiej wojnie światowej w muzyce poważnej ponownie kontynuowano żydowskie tradycje muzyczne, na przykład w dziełach amerykańskiego kompozytora Leonarda Bernsteina.