Kiedy opublikowano pierwszą oficjalną statystykę przestępczości Cesarstwa Niemieckiego, uważni obserwatorzy mogli stwierdzić asymetrię między Wschodem a Zachodem w liczbach osób skazanych za przestępstwa i wykroczenia przeciwko obowiązującemu w Rzeszy prawodawstwu. Oczywisty był fakt, że w 1882 roku we wschodniej części Rzeszy, czyli we wschodnich prowincjach Prus, stanęło przed sądem więcej ludzi niż gdzie indziej. Liczni statystycy, prawnicy i inni autorzy przypuszczali, że za te dysproporcje między Wschodem a Zachodem w statystyce przestępczości odpowiedzialna była ludność polska. Wykład prześledzi ówczesne dyskusje kryminologiczne i publicystyczne, pytając o kulisy kryminalizacji ludności polskiej. Jakie wzorce interpretacji i mechanizmy sprzyjały obrazowi dopuszczających się przestępstw „obcych”, który jest jak wiadomo w rozmaitych formach wszechobecny do dziś w dyskusjach o tak zwanej „przestępczości cudzoziemców”?
Volker Zimmermann jest pracownikiem naukowym Collegium Carolinum, czyli instytutu badań nad historią Czech i Słowacji w Monachium, oraz nieetatowym profesorem historii współczesnej, najnowszej i wschodnioeuropejskiej na Uniwersytecie im. Heinricha Heinego w Düsseldorfie. Obecnie pracuje nad projektem „Przestępczość innych. Kryminalizacja o podłożu etnicznym we wschodnich prowincjach Prus i w krajach czeskich”, finansowanym przez Niemiecką Wspólnotę Badawczą (DFG). Napisał między innymi następujące monografie: Eine sozialistische Freundschaft im Wandel. Die Beziehungen zwischen der SBZ/DDR und der Tschechoslowakei 1945–1969 (Essen 2010), NS-Täter vor Gericht. Düsseldorf und die Strafprozesse wegen nationalsozialistischer Gewaltverbrechen (Düsseldorf 2001) i Die Sudetendeutschen im NS-Staat. Politik und Stimmung der Bevölkerung im Reichsgau Sudetenland 1938–1945 (Essen 1999).
W ramach cyklu Wykłady wtorkowe
