Studium Gottfrieda Schramma poświęcone dziejom reformacji w Polsce w latach 1548 – 1607

Gottfried Schramm, wybitny badacz specjalizujący się w historii czasów nowożytnych w Europie Wschodniej, był związany przez wiele lat z Uniwersytetem Alberta Ludwiga we Freiburgu (Albert-Ludwigs-Universität Freiburg). Za wkład w rozwój badań nad historią Polski otrzymał w 1999 r. order Polonia Restituta. Swoje dzieło opublikował w 1965 r., jednak nadal pozostaje ono aktualne. W książce Schramma reformacja przedstawiona jest jako zjawisko społeczne, a główny punkt ciężkości położono na relacje między szlachtą, która przyjęła protestantyzm, a władzą królewską. Porównując sytuację w Polsce i w innych krajach Europy, autor stawia paradoksalną na pierwszy rzut oka tezę, że za słabość polskiej reformacji odpowiada brak prześladowań protestantów ze strony władcy. Zabrakło bowiem czynnika spajającego grupę, jakim w innych krajach była nieakceptacja protestantów (jak we Francji) bądź, przeciwnie, przyjęcie idei reformacyjnych przez samych władców (jak w państwach niemieckich), co automatycznie podnosiło rangę nowego wyznania. Stąd też liczne rekonwersje na katolicyzm w następnych pokoleniach rodzin szlacheckich, które pierwotnie sympatyzowały z naukami Lutra i Kalwina.

Redaktorem naukowym książki, przełożonej z niemieckiego przez Justynę Górny, jest dr Maciej Ptaszyński z Uniwersytetu Warszawskiego, który uzupełnił aparat naukowy książki o odniesienia do najnowszej literatury przedmiotu, dzięki czemu powstało wyczerpujące opracowanie, niezbędne dla każdego, kto interesuje się historią reformacji w Polsce.

„Szlachta polska wobec reformacji”

ISBN 978-83-7543-385-2

Warszawa 2015, A5, ss. 433, okładka miękka ze skrzydełkami.